Czas jest wszystkim i niczym 

Wiec rok 2015 powoli dobiega konca , rok pelen wrazen ale niestety malo obfity i w szczescie . Rok w ktorym nadeszlo wiele problemow , wiele waznych decyzji jakie musialem podjac , wiele rozczarowan . Bylo tez wiele przygod , nowych krajow i ludzi ktorych poznalem . W glebi powtarzalem sobie jak strasznie nienawidze roku 2015 , jak mocno chce by sie wkoncu zakonczyl . 

Poniewarz nie przychodza mi do glowy zadne z super ciekawych historii postanowilem ze bede pisal powoli od poczatku . Jak co pamietam .

Tak wiec moj rok 2014 zakonczyl sie bardzo pozytywnie , caly rok byl jak jedna wielka bajka ,ktora zakonczyla sie zareczynami w swieta . Moja kochana Morganne postanowila spedzic swieta w Polsce z reszta mojej rodziny . Piekny i magiczny czas . 

Od stycznia zaczynala kolejna przygode zycia na kontrakcie w Instambule (turcia) ja natomiast musialem leciec poraz 10 w swoim zyciu na Fashion week do Mediolanu . 

Uczucie jakie towarzyszylo mi podczas lotu bylo dosc dziwne . bylem pelny nadzieji oraz tesknoty , pelen milosci i strachu . Pierwszy raz od 9 miesiecy musielismy wyleciec do innych krajow , i kontynulowac nasz zwiazek na odleglosc . 

Milan jak to Milan , zawsze bedzie dla mnie jak drugi dom . Wszystkie bardzo dobrze znane mi ulice  a kazda z nich posiada mase wspomnien .Pamietam jak biegalem po nich 5 lat temu z ogromna mapa , nieznajac angielskiego , pierwszy raz sam za granica , w samotnisci , wiecznie zagubiony ale zawsze pelny nadzieji . 

Czym Milan jest dla mnie teraz …?

 5 lat minelo gdy pierwszy raz odwiedzilem to miasto i jedno czego jestem teraz pewien Milosc do tego miejsca nie przemija z wiekiem .

Wszystkie moje pobyty tam wiarza ze soba niesamowite historie . Czasem sa one smieszne , czasem straszne , czasem przygnebiajace , a czasem poprostu sa i sa wazne poniewaz zmieniaja moje zycie . Tak tez bylo i tym razem 

Deczyzja ktora podjelem wczesniej sprowadzila za mna lawine kolejnych waznych decyzji z ktorymi musialem sobie poradzic . Zareczyny mimo ze piekne , mimo ze magiczne , spowoaly ze musialem stoczyc najwieksza wojne jaka do tej pory mialem , wojne o samego siebie z samym soba . Miliony pytan bezodpowiedzi przygniotly mnie , pomimo walki i determinacji czulem sie przegrany .Zycie okazalo sie przerosnac mnie w tamtym momecie . Przyszlosc mnie przerazila . pierwszy raz otworzylem oczy szeroko , pierwszy raz dostrzeglem to co mam teraz , a czego nie mam w swojej przyszlosci . 

Siedzialem godzinami przed zeszytem starajac sie wylac na papier wszystko co czuje ,wszystko co moze mi pomodz , wszystko w czym jestem dobry i co lubie w zyciu tak naprawde . Nie mozemy cofnac czasu, dlaczego dokonywanie wyborow jest tak trudne . Wazne jest wiec by robic wszystko tak ,by na koncu nie rozczarowac samego siebie . Boimy sie problemow ,ktore sami tworzymy , jednak gdybysmy przestali zbyt wiele myslec , nie mieli bysmy tak wielu z nich . 

Jedna zecz ktora nauczylem sie w tamtym  momecie bylo to ze czas nie istnieje , jestesmy tylko my tu i teraz . Kazda decyzja podjeta w danym momecie znaczaco wplywa na twoje zycie jutro ,za tydzien ,za rok . Jak wiele razy nie jestesmy w stanie tego dostrzec , jak wiele razy nie jestesmy w stanie odnalesc sie w codziennosci ,jak wiele razy powtarzalismy sobie w zyciu „ Jutro bedzie lepiej „ . Ale w chwili obecnej jutro jeszcze nie istnieje .Dlaczego wiec myslimy o jutrze tracac dzisiaj ? 

Tamten sezon w mediolanie nie poszedl mi zbyt dobrze .Problemy zycia codziennego przygniotly moja psychike tak bardzo ze nie potrafilem odnalesc sie w swiecie mody , poraz kolejny poczulem sie jak 18 letni chlopczyk ktory bladzi zagubiony po ulicach miasta ,ktore przecierz tak dobrze zna . Jednak tym razem bylem zagubiony w samym sobie . Czesto miewalem sen ze bylem sam na wielkim czarnym pustkowiu a wokolo mnie biegaly istoty ktorych sie balem . Ze strachu zaczynalem sie modlic , wtedy przychodziles Ty , przeganiales to czego sie balem , jednak potym zawsze sie budzilem …. budzilem sie i balem sie dalej . I wtedy zaczynalem sie zastanawiac , Czy zycie to tak naprawde nie jest sen , jak mozemy byc pewni tego ze tak naprawde istniejemy , byc moze jestesmy tylko snem i wymyslonym swiatem jakiegos dziecka … wtedy postanowilem przejac kontrole nad swoim zyciem by przestac sie bac . 

I wiecie co …? Strach ktory mialem w mediolanie nigdy wiecej juz nie powrocil . 

Time its everything and nothing 

So 2015 is coming to an end, a year full of impressions but unfortunately, little abundance and happiness. The year came in with many problems and many important decisions and disappointments. There were also many adventure, new countries and new people. In the depths of my mind, I kept saying how much I terribly hated 2015, how much I I wanted it to end. To my mind didn't come many interesting stories at first, so I decided to write slowly from the beginning. As I recall, 2014 ended on a very positive note and the whole year was one big story that ended with an engagement on Christmas. My dear Morganne decided to spend the holidays in Poland with my family. It was a beautiful and magical time. Since January would begin another adventure of life with a contract in Istanbul, Turkey for her and fashion week (for the 10th time) in Milan, Italy for me, the feeling that I felt on the plane ride to Milan was quite strange. I was full of hope, love and fear. For the first time in 9 months, we had to part and fly to different countries and that meant that this was the first time we had to deal with a long distance relationship. Milan as Milan, will always be a second home to me. I know the city very well and the many of the streets held a mass of memories. I remember as I ran around them alone 5 years ago, holding a giant map, not knowing English for the first trip abroad. I was forever lost and lonely, but forever full of hope. Milan for me now, after 5 years have passed, is a place that I love as this city doesn't fade with age. Each of my stays there are scattered with many memories and stories. They are sometimes funny, sometimes scary, sometimes depressing and some are just life changing.

So now came the time to make a lot of really hard decisions that would effect the rest of my life. Engagement is a beautiful and magical but it started a war inside of me. Millions of unanswered questions started to destroy me despite the struggle and determination. I felt lost. Life turned out to surpass me in that moment and the future scared me. For the first time, my eyes were opened wide and looking into an uncertain future. I sat for hours in front of my notebook, pouring out all of my feelings, writing down everything that I'm good at, and that I like. Basically anything that can help shape my future. We cannot go back, we cannot choose. Most importantly, I needed something so that I didn't disappoint myself in the end. We are afraid of problems that we create, but if we stop overthinking, we wouldn't have so many of them. One thing that I've learned is that time does not exist. We are only here and now. Any decision taken right now is going to significantly effect our lives tomorrow, next week and next year. How many times have we said "tomorrow will be better"? But in the moment, there is no tomorrow yet. Why do we think about tomorrow and losing today, now? That season in Milan did not go as well as I hoped, and the problems of everyday life started to kill my psyche so much that I could not find myself in this world of fashion. I again felt like that 18 year old boy who was lost in the streets of the city, which he knew so well, but still so lost in himself. I often had a dream that I was alone in a great black desert and surrounded by creatures of whom I feared. Out of fear, I started to pray and then You came and killed what I feared. When I woke up, I was still afraid and then I began to think that maybe life is not reality and that it's just a dream. How can we be so sure that we really exist? Maybe we are just the imagination of some child. But at last, I decided to take control of my life and stop being afraid. And guess what? That fear I had in Milan never returned.